Dyplomacja polska w I wojnie światowej

Autor na podstawie wnikliwych badań źródeł i studiów literatury przedmiotu ukazuje zarówno formowanie się struktur dyploma­cji polskiej i resortu spraw zagranicznych II Rzeczypospolitej, jak i ludzi – często wybitnych, pełnych energii, wielostronnie wykształconych – którzy z pasją się w tę pracę zaangażowali. To dzięki nim na nowo zaistniała polska polityka zagraniczna – prowadzona najpierw przez naród pozbawiony własnego państwa i dążący do jego przywrócenia, później przez raczkujące państwo.dr Janusz Sibora – pracownik naukowy w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego, obecnie w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego. Badacz dziejów polskiej służby zagranicznej oraz dziejów dyplomacji szczególnie organizacji służb zagranicznych i techniki pracy dyplomatycznej.

   Patroni medialni:

Spis treści:

Wstęp
 

Rozdział I 

DYPLOMACI SPOD WAWELU – AKCJA ZAGRANICZNA NACZELNEGO KOMITETU NARODOWEGO

• Od akcji prasowej do dyplomatycznej roboty
• Rozsiani po świecie

Rozdział II 

„ANI PAŃSTWOWOŚCI, ANI RZĄDÓW IMPROWIZOWAĆ NIE MOŻNA”

• Departament Spraw Politycznych, czyli ukryta dyplomacja Tymczasowej Rady Stanu
• Rada Regencyjna – władza z „zastrzeżeniem”
   

Rozdział III 

AVENUE KLÉBER 11 – KOMITET NARODOWY POLSKI NA DYPLOMATYCZNYCH SALONACH

• Paryż–Londyn–Waszyngton: „Polska wielkich imion w polityce nie posiada”?
• Szyfry, waliza, dyplomatyczne paszporty – od paradyplomacji do dyplomacji
   

Rozdział IV 

Z CIASNYCH MURÓW PAŁACU KRONENBERGA NA MIODOWĄ – O GODNOŚĆ POLSKIEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ

• Ośrodki dyspozycyjne polskiej polityki zagranicznej

Epilog

Bibliografia

Aneksy

Indeks nazwisk

Recenzje:

• Przemysław Piotr Damski, http://histmag.org/Janusz-Sibora-Dyplomacja-polska-w-I-wojnie-swiatowej-8957